“Zingen is de echte moedertaal van de mensen,” aldus formuleerde Yehudi Menuhin, de in
1999 overleden violist en beschermheer van het initiatief “Il Canto del mondo”.
“Afstand doen van het zingen in de kindertijd, in het bijzonder in de vroege jeugd, heeft grote
gevolgen voor de ontwikkeling van persoonlijkheid en hun emotionele ontwikkeling “
Zingen is de eigenlijke moedertaal van alle mensen: want het is de meest natuurlijke en
eenvoudige manier om er helemaal te zijn en onszelf volledig uit te drukken – met al onze
ervaringen, gevoelens en verlangens.
Zingen is allereerst de innerlijke dans van de adem, van de ziel, maar het kan ons lichaam
vanuit elke verstarring weer vrij laten dansen en ons het ritme van het leven leren.
Wanneer wij zingen zijn we scheppende klankwezens: Wij hebben de gave via ons zingen
onze wereld en ons handelen te bezielen; al zingend liefde, vreugde, hoop en vertrouwen te
schenken, of onze zielenpijn van ons af te zingen. Ons hart krijgt vleugels wanneer wij leren
vergeven en wanneer het ons lukt om ons in een loflied op de schepping te verenigen.
Zingen als een klinken vanuit de stilte, vanuit de volheid van een bewust innerlijk leven, is
een luisterend, de ander beluisterend zingen.
Op die manier kan zingen tegelijkertijd een beweging zijn naar onze diepste binnenwereld –
zelfs een milde revolutie van innerlijke vrede teweegbrengen – en ons misschien meer en
meer losweken uit ondermijnende persoonlijke en maatschappelijke structuren.
Wanneer iemand vanuit zijn ziel zingt, heelt hij tevens zijn innerlijke wereld. Wanneer alle
mensen vanuit hun ziel zingen, en één worden in de muziek, helen zij tegelijkertijd ook de
wereld om ons heen.